در این مقاله سعی شده است تا ضوابط و نکاتی در خصوص قالب بندی وقالب برداری سقف وافل یکطرفه و دوطرفه با قالب گرین وافل ارائه شود. قالب سقف وافل( گرین وافل) جز قالب های غیرماندگار و موقت سقف محسوب می شود. استفاده از این نوع سیستم علاوه بر حذف بتن ناکارآمد ( بتن ناحیه کششی) موجب کاهش بار مرده وارد بر سازه می گردد. یکی دیگر از مزیت های استفاده از قالب سقف وافل گرین وافل، استفاده از دهانه های بلند در سازه بدون استفاده از ستون می باشد که این موضوع از لحاظ معماری و استفاده بهینه از فضا به خصوص در فضاهای مشاعات و پارکینگ از اهمیت بسزایی برخوردار است. سیستم قالب سقف وافل گرین وافل مطابق با آیین نامه های ACI، آبا، نشریه 2800 ، مباحث مقررات ملی ساختمان، همچنین ضوابط ویژه طراحی در برابر حریق، نشریه543 و فصل19مبحث نهم می باشد.
قطعات قالب سقف وافل باید در کنار هم به گونه مناسب قفل و بست شوند که از هدر رفتن شیره بتن جلوگیری شود.
قالب ها باید از هر گونه آلودگی ،ملات و مواد خارجی و نظایر آن عاری باشد.
زمان قالب برداری سقف وافل مطابق جدول زیر میباشد.
برای تیرها و دالهای با دهانه تا 7 متر برداشتن کل قالب و داربست و زدن پایه های اطمینان مجاز است ولی برای دهانه های بزرگتر از 7 متر ، تنظیم قالب و دار بست باید طوری باشد که برداشتن قالب بدون جابجایی پایههای اطمینان میسر شود.
با توجه به اینکه بار بتن ریخته شده در هر سقف ، به صورت مستقیم بر دال سقف زیرین وارد میگردد،میبایست پایه های اطمینان طبقه زیرین برای کمک به باربری دالی که سقف فوقانی آن در حال بتن ریزی است حداقل تا یک هفته با فواصل حداکثر 2 متری وجود داشته باشد.
توضیح : ابتدا در جهت عمود بر تیرچه و با فاصله حداکثر 60 سانتی متر لوله یا پروفیل قرار می گیرد و سپس زیر آن در جهت عمود بر زیرسازی با فاصله مناسب لوله یا قوطی جهت مهار سرجک قرار داده می شود.
طراحی وساخت قالب سقف وافل
بار وارده بر قالب سقف وافل(گرین وافل) : تست قالب وافل جهت سه برابر نیروهای وارد بر سقف در حین بتن ریزی، شامل بار مرده بتن، تجهیزات و زنده انجام شده
سطح قالب سقف وافل : سطح قالب باید صیقلی و عاری از هرنوع آلودگی در حین بتن ریزی باشد و درز قالب بندی باید کاملا” چسبیده باشد بطوریکه شیره بتن از آن خارج نگردد .
قالب بندی سقف وافل و نصب تکیه گاه های موقت
پس از قرارگیری قالب سقف وافل و تیرچه درجا بین دو تکیه گاه اصلی، شمع بندی و قالب بندی به وسیله ی چهار تراش یا قوطی و یا لوله داربست به صورت عمود بر جهت تیرچه ها انجام می شود.
به طور کلی، چهار تراشها و شمع ها باید طوری نصب شوند که بتوانند در مقابل نیروهای وارده مقاومت نمایند . آنها را باید طبق اصول و قواعد مربوطه، به یکدیگر متصل کرد. در اجرای تکیه گاه های موقت (در هنگام شمع بندی) و جمع آوری آنها، نکته های زیر باید رعایت گردند:
الف – در صورتی که شمع ها روی زمین تکیه داشته باشند، باید مطمئن بود که زمین زیر شمع، به علت دستی بودن خاک یا جذب رطوبت بعدی، نشست نکند. به طور کلی، در صورت سست بودن زمین، باید با افزایش سطح تکیه گاه شمع ها و جلوگیری از نمناک شدن زمین، از نشست جلوگیری کرد.
ب – چنانچه تکیه گاه شمع ها، سقف طبقه ی زیرین باشد، باید وزن شمع بندی و سقف مورد احداث، به منزله ی سربار سقف زیرین در نظر گرفته شده و با توجه به عمر بتن سقف زیرین، تقویت لازم برای آن پیش بینی گردد. در غیر این صورت، سقف زیرین تحمل سربار وارده را ننموده و این امر باعث آسیب دیدن آن خواهد شد
ج – در جمع آوری تکیه گاه های موقت نیز باید از حصول مقاومت کافی سقف مورد نظر جهت تحمل وزن خود و سربارهای وارده از جمله شمع های مربوط به سقف بالاتر، اطمینان حاصل کرد.
مجموعه فنی مهندسی گرین وافل به عنوان اولین تولید کننده، مشاور و مجری تخصصی سقف وافل نوین در ایران، آماده هرگونه مشاوره به مهندسان و سازندگان گرامی می باشد.
جهت ارتباط با کارشناسان ما لطفا از طریق سایت بخش تماس با ما اقدام فرمایید
www.greenwaffle-as.com
منابع:
1- آیین نامه بتن ایران
2- نشریه 55 سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور
3- مبحث نهم مقررات ملی ساختمان
4- نشریه 543 معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور
تهیه کننده گان:
مهندس مسعود پروین
دکتر محمد علی شکوهی
